Jane Austen Festival

Op mam’s verjaardag was er een hoop bezoek. Ik raakte aan de praat met een van mam’s vriendinnen en ineens hadden we het over Jane Austen, over haar boeken en over de films. Ze vroeg of ik de films had gezien. Ja, natuurlijk heb ik die gezien! Ik heb een keer allemaal Britse kostuumdrama’s op dvd gekregen van de Engelse opa en oma van Ben. Die hadden ze gekregen bij een abonnement op een krant. Hartstikke leuk! Ze heeft Emma, Mansfield Park en Northanger Abbey en – die is een stuk nieuwer – Becoming Jane – over het leven van Jane Austen – mee naar huis genomen. Toevallig wist ik dat er ieder jaar een Jane Austen festival gehouden wordt, ergens in Engeland. Toen ik dat zei vroeg ze of ik daar naartoe wilde. Natuurlijk wil ik daar naartoe! Dus we gaan. Een vriendin van haar gaat ook mee. Dan gaan we met het vliegtuig naar Bristol en dan met de trein naar Bath. We moeten natuurlijk ook een jurk er parasolletje enzo huren. Ik was even op Etsy.com aan het kijken en daar heb ik voor ons drietjes een kettinkje gekocht. Vond dat dat er echt bij hoorde! Hier zijn ze. Hier was er maar een van. En deze heb ik twee keer besteld. Ik verheug me echt heel erg op het Jane Austen festival in Bath!

Naar de Film met Tante A

Gisteren kwam Tante A speciaal voor mij, om samen met mij naar de film te gaan, helemaal naar Amsterdam. (Ze woont in Limburg, dus dat is best een eind)! Toen ik thuis kwam na mijn werk, had ze drie van mijn bloesjes en drie van mijn jurkjes gestreken. Nou, dat was nog eens een verrassing, dat is natuurlijk ook wat punten waard! We wisten niet goed naar welke film we wilden gaan, dus mam – die geloof ik een beetje gek werd van ons geneuzel – had wat films opgeschreven. Toevallig allemaal Spaanstalige films. We zijn naar La Nana in Rialto geweest. Zoals je ziet gaat de film over een ontzettend chagrijnig kindermeisje/huishoudster die maar niet vrolijk te krijgen is (totdat ze Lucy ontmoet, een kindermeisje dat haar gaat helpen met het huishouden, omdat het te veel is voor een persoon). De andere hulpjes heeft ze weggepest op ontzettend onaardige manieren… Ik weet nog steeds niet wat ik nou van deze film vind. Het was op zich wel leuk, maar ook weer niet want je moest ander half uur lang naar een chagrijnig hoofd – in close-up! – zitten kijken en dat gaat op den duur wel een beetje vervelen… Het regende heel hard toen we op het punt stonden om weer op de fiets te springen en naar huis te fietsen, dus heeft Tante A me op een bekertje Ben & Jerry’s getrakteerd in Rialto. Er stonden een paar schalen prachtige sushi, helaas lag er nog plastic overheen, anders had ik er een foto van kunnen maken. De sushi kwam van +Bento, tegenover Rialto. Ik kom er wel eens vaker langs en ben altijd benieuwd naar hoe het er van binnen uit ziet, maar het is nog nooit in me opgekomen om er naar binnen te gaan. Misschien is dat wel een goed idee om te doen.
Opdracht twee heb ik nu van alle tantes binnen. Allemaal op tijd. Van Tante J heb ik echt een geweldig verhaal gekregen. Ze was namelijk een paar dagen afwezig – nou ja, ik hoorde niks meer van haar, laat ik het zo zeggen – en in haar brief van vier kantjes heeft ze me precies uitgelegd wat er aan de hand was. Ze was ontvoerd door Monchichi Aliens en ze hebben haar man (Oom N) een Stepford Wife gegeven, zodat hij niks in de gaten had. De Monchichi Aliens kregen opdracht van de Opper Monchichi Alien om haar te ondervragen en om haar moedervlekken te inspecteren. Nou, het was echt een geweldige brief en ik heb me kapot gelachen, samen met mam en Tante A. Hoe verzint ze zoiets?

Goed, dan is het nu weer tijd voor de punten!

Tante A: 107 punten
Tante C: 27 punten
Tante J: 76 punten
Tante M: 104 punten

(Tante A had voor opdracht 2 in totaal 7 punten gescoord.
Tante C had voor opdracht 2 in totaal 8 punten gescoord.
Tante J had voor opdracht 2 in totaal 12 punten gescoord.
Tante M had voor opdracht 2 in totaal 8 punten gescoord).

Minami-ke – aflevering 2

Hieronder kan je aflevering 2 van Minami-ke zien.

In deze aflevering wil een vriendin van Haruka stoppen met school om een heel rare reden, Chiaki krijgt ruzie met een klasgenootje, Chiaki verzint voor al haar klasgenootjes een bijnaam en Kana test Chiaki’s IQ. Veel plezier!

Minami-ke, aflevering 2 – part 1

Minami-ke, aflevering 2 – part 2

Minami-ke

Minami-ke (みなみけ) is een van mijn favoriete anime. Het gaat eigenlijk nergens over en het lijkt vrij veel op Ichigo Mashimaro (いちごましまろ) – ook een van mijn favorieten.

Minami-ke gaat over drie zussen – Minami Haruka, Minami Kana en Minami Chiaki – die samenwonen, ze zitten allemaal nog op school en zijn altijd alleen thuis, ik weet niet waar hun ouders zijn…dat komt misschien omdat ik het thuis zonder ondertiteling kijk – die zat helaas niet op de DVD – en ik maar af en toe een woord van het snel gesproken Japans versta. Gelukkig bestaat er Youtube! Soms kijk ik de afleveringen op Youtube, daar zijn ze wel ondertiteld.

Hieronder kun je de eerste aflevering bekijken. (Dit is de versie met ondertiteling, erg grappig geschreven)!

Minami-ke, aflevering 1 – part 1.

Minami-ke, aflevering 1 – part 2.

Funuke, Show me Some Love you Losers!

Regisseur: Daihachi Yoshida

Jaar: 2007

Taal: Japans

Speelduur: 112 minuten

Cast:

Eriko Sato als Sumika Wago

Aimi Satsukawa als Kiyomi Wago

Hiromi Nagasaku als Machiko Wago

Masatoshi Nagase als Shinji Wago

Prijzen:

Eriko Sato – Best Actress

Masatoshi Nagase – Best Supporting Actor

Hiromi Nagasaku – Best Supporting Actress

Daihachi Yoshida – Best New Director

Best Cinematography

4th Best Film

 

Funuke, Show Me Some Love You Losers is de debutfilm van Daihachi Yoshida. Het is een verhaal over een mislukte – of, om het even wat netter te zeggen, disfunctionele – familie. Kiyomi woont met haar ouders, haar stiefbroer en zijn vrouw in een huisje op het platteland. Haar zus Sumika is naar Tokio verhuisd, ze is een actrice en vindt dat haar talenten niet op het platteland horen, maar in een grote stad.

Sumika komt terug naar het dorp als ze hoort dat haar ouders overleden zijn, maar ze mist de begrafenis. Sumika is een arrogante, verwende tiener die niet veel rekening houdt met anderen en er alles aan doet om in een film te mogen spelen.

Al gauw wordt het duidelijk dat Kiyomi degene met talent is. Kiyomi tekent een manga over haar zus Sumika; I’d Kill To Be An Actress. Sumika geeft Kiyomi de schuld dat ze niet in films mag spelen, omdat zij die manga over haar heeft getekend, maar daar ligt het natuurlijk niet aan, ze kan gewoon niet acteren, maar wil dat niet toegeven. Kiyomi voelt zich schuldig over de manga en is erg teruggetrokken.

Machiko is een neurotische vrouw die altijd wil dat iedereen gelukkig is. Dat wordt niet altijd gewaardeerd…vaak is ze te enthousiast over iets of gaat ze te lang door met bepaalde dingen dat iedereen er nerveus van wordt.

Shinji is nogal stil. Hij wil ook dat er geen ruzie in de familie is, maar hij wil zich er niet mee bemoeien. Hij is bang voor Sumika – vanwege een belofte – en houdt wel van Machiko, maar mag dat niet laten merken wanneer Sumika in de buurt is.

Het is heel mooi gefilmd, je krijgt echt zin om naar Japan te gaan als je al die mooie landschappen ziet, de tekeningen die Kiyomi maakt zijn geweldig, de gebeurtenissen zijn somber maar ook grappig en het script is heel sterk, echt een aanrader! De Internet Movie Database gaf deze film een 7.4, ik geef ‘m een 8.

Film Trailer Funuke, Show Me Some Love You Losers

Foto’s uit Funuke, Show Me Some Love You Losers

Ichigo Mashimaro

Ichigo Mashimaro is een van mijn lievelings anime series. Het is zo grappig en ook heel erg leuk getekend. Ik kwam er een keertje langs op internet en toen zag ik dat het eerst een manga was. Die ben ik toen gaan zoeken. Het is een manga van vijf delen, dus dat valt mee – meestal gaan manga’s eeuwig door, kijk naar Naturo of Love Hina. Het was heel moeilijk om alle delen te vinden, een paar heeft Ben voor me meegebracht uit Amerika, ik heb er ook een gekocht in Amerika en verder heb ik steeds als ik langs een winkel kwam met manga’s de boekenkasten helemaal doorzocht. Heb er een paar jaar over gedaan, maar nu is de serie compleet!

Een manga lees je van voor naar achteren, vandaar dat de rug hier aan de rechterkant van het boek zit. Daar wen je heel snel aan.

Trailer van Ichigo Mashimaro

Ichigo Mashimaro gaat eigenlijk helemaal nergens over…het zijn drie – later vier – meisjes en een van die meisjes heeft een grote zus en je leest eigenlijk wat ze iedere dag doen. Op de een of andere manier is het toch heel erg boeiend. De tekeningen zijn vrolijk en kleurrijk, de personages zijn grappig en hebben allemaal een ander karakter en de teksten zijn goed geschreven.

Nobue Ito

Dit is de grote zus van Chika Ito. Ze is 16 jaar en ze rookt heel veel. Als ze niet aan het roken is – omdat ze geen geld meer heeft – is ze de meisjes aan het plagen.

Chika Ito

Dit is Chika, het kleine zusje van Nobue. Ze is 12 jaar en ze is totaal het tegenovergestelde van Nobue. Ze is altijd bezig met haar huiswerk en ze pest haar vriendinnen niet. Ze houdt heel veel van koken en bakken, dus daar houdt ze zich veel mee bezig.

Miu Matsuoka

Miu is even oud als Chika, ze zitten bij elkaar in de klas. Miu woont naast Nobue en Chika en komt nooit via de voordeur naar binnen, maar altijd door het slaapkamerraam van Chika. Ze is ontzettend druk en eist altijd alle aandacht op…maar die krijgt ze niet altijd, vooral niet van Nobue.

Matsuri Sakuragi

Matsuri is 11 jaar en zit een groep lager dan Chika en Miu. Ze is heel verlegen en bang en huilt heel snel…om niks. Ze heeft altijd haar fretje bij zich, John. Ze is heel slecht in sport en ze wordt vaak gepest door de rest van het groepje door haar mysterieuze witte haar…

Ana Coppola

Ana is even oud als Matsuri en komt later in de serie bij haar in de klas. Ze komt uit Engeland, maar spreekt geen Engels. Als ze in Japan op school komt, doet ze alsof ze alleen maar Engels kan spreken, maar dat is toch moeilijker dan gedacht. Ze wil niet dat iemand erachter komt dat ze vloeiend Japans spreekt, maar haar vier vriendinnen weten dat natuurlijk wel.

Ik heb de manga’s al een paar keer gelezen, maar ze blijven leuk. De anime serie heb ik ook heel vaak bekeken, ook dat gaat niet vervelen. Altijd als ik naar de kaften van de manga’s kijk, krijg ik een zomergevoel. Heb ineens weer zin om ze te gaan lezen!

Hayao Miyazaki

Gisteren was ik met Ben in de Fame en toen kregen we een hele mooie folder van Studio Ghibli. De Melkweg Cinema toont in maart alle films van Studio Ghibli! Ik heb ze al allemaal in m’n agenda gezet, want ik wil ze allemaal zien – ook al heb ik de meeste al gezien.

Hier boven zie je de dvd’s van Hayao Miyazaki, alleen Howl’s Moving Castle ligt nog bij Ben thuis. Princess Mononoke heb ik nog niet gezien, maar die bewaar ik dan maar voor in de bioscoop. Het Studio Ghibli logo is zo leuk!

Vorig jaar was ik met Ben in Parijs en toen kwamen we in een heel klein game winkeltje waar ze ook heel veen Japanse spullen hadden. Daar heb ik toen – omdat ik op dat moment helemaal weg was van Ponyo – dit Ponyo kaartspel gekocht. Wel raar, op de achterkant stond ‘for sale in Japan only’…

Ik weet dat volwassenen vaak geen geduld of zin hebben om een tekenfilm te kijken, maar de tekenfilms van Miyazaki zijn echt de moeite waard. Ze zijn zo ontzettend mooi getekend en de verhalen zijn heel erg goed. Als je geen zin hebt in een kinderfilm kijk je Spirited Away of Howl’s Moving Castle, dat zijn films voor volwassenen. Als je zin hebt in een leuke kinderfilm kijk je gewoon My Neighbour Totoro, Ponyo of Kiki’s Delivery Service. Hartstikke leuk! Hier zijn een paar trailers van de films. Als je de films gaat kijken, kijk ze dan in het Japans met Engelse (of Nederlandse) ondertiteling, de originele stemmen zijn het beste.

Kiki’s Delivery Service

My Neighbour Totoro

Ponyo on the Cliff by the Sea

Spirited Away

Howl’s Moving Castle

En deze heb ik gemaakt! …ja, ik ben een Miyazaki fan!

となりのととろ (My Neighbour Totoro)

Tonari no Totoro oftewel My Neighbour Totoro is een van mijn lievelingsfilms. Het is een kinderfilm van Hayao Miyazaki, die naam komt je vast bekend voor als je Howl’s Moving Castle of Spirited Away hebt gezien – ook ontzettend mooie films, die horen ook bij mijn lijstje van lievelingsfilms.

De film gaat over een gezin dat ergens vlak bij een bos gaat wonen, de moeder is ziek en ligt in het ziekenhuis en de vader zorgt voor de kinderen en knapt het huis op. Het jongste zusje gaat op pad en valt in het bos – in een holle boom – in slaap. Als ze wakker wordt loopt ze verder en valt ze in een groot gat…en daar ligt ‘ie dan…Totoro. Een groot pluizig beest waar ze mee gaat knuffelen. Het leukste stukje vind ik wanneer ze Totoro voor het eerst ziet. Ze heeft namelijk nog nooit zo’n beest gezien, ze is totaal niet bang en ze zit hem een beetje te kietelen.

De vader van Ben heeft me een keer een sleutelhanger van Totoro gegeven, maar toen kende ik de film nog niet. Fumiko heeft me afgelopen zomer ook een sleutelhanger (die met de meloen) van Totoro gegeven, die had ze voor me meegenomen uit Japan.

Ik heb ook een keer ergens een eco tas van Totoro gekocht, heel handig, goed voor het milieu en ook nog eens heel erg schattig!

Laatst kwamen Ben en ik bij een winkeltje vlak bij de Zeedijk en toen heeft hij dit superleuke Totoro kussen voor me gekocht. Die ligt nu gezellig op m’n bed!

AHK – Les 5

Ben net terug van de vijfde les op de Amsterdamse Hogeschool van de Kunsten. Het was echt een hele leuke les! Helaas heb ik wat ik gemaakt heb niet op de computer, degene met wie ik het heb gemaakt heeft het mee naar huis en neemt het zaterdag voor me mee, dus zaterdag zet ik het hier op! Kan echt niet wachten…

Ik dacht dat we gingen schilderen, maar nee – we gingen filmen! Echt ontzettend leuk. We moesten met z’n tweetjes twee filmpjes maken van maximaal twee minuten. Jitske was eerst. We liepen wat door de school om te kijken wat we wilden filmen, wat interessant was. Toen zag ik een stoel waar ik op ging zitten, een hele mooie ouderwetse stoel, bekleed met rood fluweel en van die mooie houten pootjes met krullen enzo. Jitske heeft me gefilmd terwijl ik me verveel in de stoel. Uit verveling ga ik raar op de stoel zitten, erop klimmen en op een gegeven moment lig ik er ook onder. Ze heeft het erg goed gefilmd, het beeld verspringt namelijk steeds, wat het een soort van stop-motion effect geeft, maar ook weer niet, omdat ik ook vloeiende bewegingen maak.

Daarna ging ik Jitske filmen, in dezelfde ruimte, maar niet met de stoel – ik hou van die stoel! Er lag een papiertje van Merci op tafel, dat wilde ik gebruiken, ik wilde ook weer de verveling filmen, zodat de filmpjes een beetje bij elkaar zouden horen. Ze heeft met het Merci papiertje gespeeld – uit verveling – dat zag je heel goed. Dat filmpje is ook leuk geworden. Vind het jammer dat ik het nu niet heb, maarja, zaterdag zal ik – als het lukt – het filmpje plaatsen.

Norwegian Wood

“I, once had a girl, or should I say, she once had me…” Dat is de eerste zin van het Beatles nummer ‘Norwegian Wood’…maar die Norwegian Wood bedoel ik niet. Ik bedoel het boek van Haruki Murakami…en de film van Anh Hung Tran – naar het boek van Murakami.

In 2009 ben ik helemaal verslingerd geraakt aan Murakami’s boeken. Dat kwam zo: ik was met m’n vriend in Waterstone’s, op zoek naar het nieuwe Nick Hornby boek; Juliet, Naked. Dat boek heb ik ook gevonden, maar dat had ik van schrik weer terug in de kast gezet – het was heel duur! Teleurgesteld draaide ik me om en toen zag ik het; een hele stand vol met mooie boeken. Echt hele mooie boeken! Allemaal een witte kaft met een zwartwit foto erop en mooie rode, zwarte en grijze letters. Toen ik zag dat het van een Japanner was, was ik helemaal verkocht. Ik heb toen alle achterkanten gelezen en bedacht dat ik met Norwegian Wood wilde beginnen. Dat boek heb ik toen meteen gekocht. Ik heb het niet meer los kunnen laten. Het is zo mooi geschreven. Zo dromerig…

Toen ik het boek uit had ging ik meteen weer naar Waterstone’s – die op dat moment een hele leuke actie hadden nl; 3 for 2! – om meer Murakami boeken te kopen. Voor m’n verjaardag heb ik er ook een paar gekregen. Ik heb geloof ik een jaar lang niks anders gelezen dan Murakami! (En ik ben nog steeds bezig).

Vorige winter ging ik op imbd.com zoeken naar Norwegian Wood. Ik had wel in m’n hoofd dat er niks over op zou staan – aangezien ik op een movie database aan het zoeken was naar een boek – maar tot mijn grote verbazing stond erop dat Anh Hung Tran (Scent of the Green Papaya) het boek aan het verfilmen was! Sindsdien heb ik me op de film verheugd, afgelopen donderdag was het dan zover…ik ging met m’n vriend naar het Ketelhuis om Norwegian Wood te bekijken. Rinko Kikuchi, Kenichi Matsuyama en Kiko Mizuhara waren echt heel goed als de drie belangrijkste personen; Naoko, Toru Watanabe en Midori.

Ik was eigenlijk een beetje bang dat het een grote teleurstelling zou worden, omdat het boek zo ontzettend mooi is, maar het was helemaal geen teleurstelling. Het was heel erg mooi. Ik vond eerst namelijk dat het boek niet verfilmd moest worden, aangezien het boek zo ontzettend gedetailleerd geschreven is. Details zijn moeilijk te filmen, nou ja, je kan ze wel filmen, maar je kan ze niet beschrijven zonder een voice over. Er waren dus veel stukken zonder dialoog, als je het boek niet hebt gelezen, snap je er af en toe niet zo veel van – dat had mijn vriend dus. Ik snapte het wel, want ik heb het boek twee keer gelezen.

Anh Hung Tran heeft er iets moois van gemaakt! Op imdb.com krijgt Norwegian Wood een 7.2. Hij duurt 133 minuten en is Japans gesproken.

Ik raad de film zeker aan, maar lees eerst het boek! Hieronder kan je de trailer bekijken.