Al jaren ben ik fan van de Tamagotchi, het kleine virtuele beestje in een ei dat steeds om aandacht vraagt. Het ideale huisdier! Je kan het overal mee naartoe nemen, je kan het geluid uitzetten als je genoeg hebt van het gepiep, je kan ‘m pauzeren – bijvoorbeeld als je in de klas of op je werk zit en je er niet mee mag spelen – en als ‘ie weg loopt restart je hem gewoon.
(Van links naar rechts: Tamagotchi v. 3 uit Engeland, Tamagotchi v. 4 uit Hong Kong, Tamagotchi v. 4.5 uit Florida, Tamagotchi v. 3 van Leroy, Tamagotchi Familitchi uit Florida, Tamagotchi Music Star uit Florida, Tamagotchi uit 1997 van Game Over in Amsterdam)
‘Tamago’ is Japans voor ‘ei’, vandaar het eivormige stuk plastic waar het beestje in zit, ‘tchi’ komt van ‘watch’ wat Engels is voor horloge. Bandai maakte de eerste Tamagotchi in 1996. Ik weet nog goed dat ik de reclame ervoor zag. Ik wilde er zo graag een hebben! Ze waren toen heel duur…40 gulden. Dat had ik niet. Van m’n ouders heb ik een rood met witte gekregen toen ik m’n A-diploma haalde. Ik was er zo blij mee en ik heb er zo veel mee gespeeld. Er waren natuurlijk ook heel veel neppe Tamagotchi’s die lang niet zo veel konden, lang niet zo leuk waren, veel goedkoper en alleen maar dieren konden worden in plaats van gekke ruimtewezens die steeds veranderden. Veel minder interessant dus.
Een paar jaar later – toen m’n eerste Tamagotchi kapot was – kreeg ik een oranje met gele van m’n oma. Die heb ik ook helemaal ‘kapotgespeeld’. Toen die kapot was, heb ik een hele tijd niks meer van de Bandai Tamagotchi’s gehoord, ze waren ook nergens meer te krijgen. Toen ik zestien was ging ik met Ben naar Engeland, op bezoek bij zijn opa en oma. Zijn nichtje had een Tamagotchi! Hij was wat groter dan vroeger en hij kon meer. Die wilde ik natuurlijk ook! Toen zijn we naar een speelgoedwinkel gegaan en daar heb ik er een voor mezelf en een voor m’n zusje gekocht. Ik had een Tamagotchi versie 3 en m’n zusje een Tamagotchi versie 4. Je kan ze nu met elkaar ‘connecten’, als je dat doet kunnen ze gaan trouwen en kindjes krijgen!
Een tijdje later wilde ik eigenlijk ook wel een Tamagotchi versie 4…ik heb er toen een besteld op Ebay. Uit Hong Kong. Toen ik met Ben naar z’n andere opa en oma ging – in Amerika, Florida – kwamen we weer in een speelgoedwinkel waar ze Tamagotchi’s hadden. …Tamagotchi versie 4.5! Daar heb ik er ook een van gekocht – en ook weer een voor m’n zusje, zij is er ook gek op. De versie vijf kan ongeveer hetzelfde als de versie 3 en 4, maar ze hebben allemaal andere spelletjes, een paar andere ‘characters’ en er zijn natuurlijk veel meer kleuren. Een vriend van me heeft me zijn oude Tamagotchi versie 3 gegeven, hij deed er toch niks meer mee.
De jaren daarna ging Ben alleen met z’n moeder naar Amerika. Hij heeft wel steeds een Tamagotchi voor me meegenomen! Lief he? De eerste die ik van hem kreeg was de Tamagotchi Familitchi. De naam zegt het al: je heb nu plaats van één poppetje drie poppetjes in het ei. Heel erg leuk! De tweede die ik van hem kreeg was de Tamagotchi Music Star. Ja, het is echt waar, bij deze Tamagotchi zit je in een band! Ook heel leuk, maar soms een beetje irritant als ‘ie uit het niets gaat oefenen met z’n band…niet op je slaapkamer laten liggen dus!
Gisteren was ik met Ben een stukje gaan lopen en toen kwamen we langs Game Over, een tweedehands gamewinkel met allemaal coole retro games en consoles…en ook – tot mijn verbazing – Tamagotchi’s. Nou ja, er was er maar een. Die heb ik gekocht. Het is een Tamagotchi uit 1997, dit is hem.
De doos is een beetje oud en beschadigd, maar dat maakt niet uit. Het stukje plastic dat je eruit moet trekken om te beginnen zit er zelfs nog bij. Ongelooflijk, dat gooide ik als eerste weg toen ik er een kreeg, want ik wilde meteen beginnen! De Engelse handleiding zit er ook nog bij. Er zit zelfs een Japanse handleiding bij!
Stiekem wil ik er mee spelen…maar ik denk dat ik ‘m nog maar even rustig in de doos laat zitten…
emmapeell 