Funuke, Show me Some Love you Losers!

Regisseur: Daihachi Yoshida

Jaar: 2007

Taal: Japans

Speelduur: 112 minuten

Cast:

Eriko Sato als Sumika Wago

Aimi Satsukawa als Kiyomi Wago

Hiromi Nagasaku als Machiko Wago

Masatoshi Nagase als Shinji Wago

Prijzen:

Eriko Sato – Best Actress

Masatoshi Nagase – Best Supporting Actor

Hiromi Nagasaku – Best Supporting Actress

Daihachi Yoshida – Best New Director

Best Cinematography

4th Best Film

 

Funuke, Show Me Some Love You Losers is de debutfilm van Daihachi Yoshida. Het is een verhaal over een mislukte – of, om het even wat netter te zeggen, disfunctionele – familie. Kiyomi woont met haar ouders, haar stiefbroer en zijn vrouw in een huisje op het platteland. Haar zus Sumika is naar Tokio verhuisd, ze is een actrice en vindt dat haar talenten niet op het platteland horen, maar in een grote stad.

Sumika komt terug naar het dorp als ze hoort dat haar ouders overleden zijn, maar ze mist de begrafenis. Sumika is een arrogante, verwende tiener die niet veel rekening houdt met anderen en er alles aan doet om in een film te mogen spelen.

Al gauw wordt het duidelijk dat Kiyomi degene met talent is. Kiyomi tekent een manga over haar zus Sumika; I’d Kill To Be An Actress. Sumika geeft Kiyomi de schuld dat ze niet in films mag spelen, omdat zij die manga over haar heeft getekend, maar daar ligt het natuurlijk niet aan, ze kan gewoon niet acteren, maar wil dat niet toegeven. Kiyomi voelt zich schuldig over de manga en is erg teruggetrokken.

Machiko is een neurotische vrouw die altijd wil dat iedereen gelukkig is. Dat wordt niet altijd gewaardeerd…vaak is ze te enthousiast over iets of gaat ze te lang door met bepaalde dingen dat iedereen er nerveus van wordt.

Shinji is nogal stil. Hij wil ook dat er geen ruzie in de familie is, maar hij wil zich er niet mee bemoeien. Hij is bang voor Sumika – vanwege een belofte – en houdt wel van Machiko, maar mag dat niet laten merken wanneer Sumika in de buurt is.

Het is heel mooi gefilmd, je krijgt echt zin om naar Japan te gaan als je al die mooie landschappen ziet, de tekeningen die Kiyomi maakt zijn geweldig, de gebeurtenissen zijn somber maar ook grappig en het script is heel sterk, echt een aanrader! De Internet Movie Database gaf deze film een 7.4, ik geef ‘m een 8.

Film Trailer Funuke, Show Me Some Love You Losers

Foto’s uit Funuke, Show Me Some Love You Losers

Japanse Kunstenares

Dit is een van mijn favoriete Japanse kunstenaars. Ze heeft een heel eigen stijl en ze schildert kleurrijke meisjes met haar handen – niet altijd op doek, maar ook op oude stukken karton, wat wil je nog meer? Ayako Rokkaku!

Haruki Murakami

Ik mis nog maar een boek van Murakami! Underground. Dat is het enige non-fictie boek dat hij geschreven heeft en dat is op de een of andere manier altijd uitverkocht. Dat snap ik niet…zijn fictie boeken zijn – vind ik – veel interessanter. Je komt namelijk in een hele andere wereld terecht, dat vind ik leuk! Oh, ik heb zijn nieuwste boeken ook nog niet, maar die moeten eerst nog vertaald worden, dus ik moet nog even geduld hebben…

Vlnr: Norwegian Wood, Dance Dance Dance, A Wild Sheep Chase, Sputnik Sweetheart, Kafka on the Shore, South of the Border West of the Sun, Hardboiled Wonderland and the Rest of the World, After Dark, The Wind-up Bird Chronicle, The Elephant Vanishes, Blind Willow Sleeping Woman, Birthday Stories, After the Quake, What I Talk About When I Talk About Running, Hear the Wind Sing, Pinball 1973, Norwegian Wood I　ノルウェイの森,  Norwegian Wood II　ノルウェイの森,  Kafka on the Shore　海辺のカフカ。

Ik heb alleen uitgaven van Vintage Books, die vind ik het mooiste. Ze zijn – zoals je ziet – wit met een mooie foto, heel simpel eigenlijk. Daar hou ik wel van. Ik heb ze nog niet allemaal gelezen en sommige boeken heb ik een paar keer gelezen. Ik lees ze alleen in het Engels, ik vind de Engelse vertaling heel erg goed, de Nederlandse vertaling vind ik niet goed…dan klinkt alles heel kinderachtig, heel raar is dat.

De twee gekleurde boekjes onderaan zijn de eerste twee boeken die Murakami heeft geschreven. Hij wilde eigenlijk niet dat die uitgegeven werden, dus er zijn er niet zo veel van. In Japan worden ze gebruikt voor studenten die Engels leren, studieboeken zijn het dus eigenlijk. Ze zijn in het Engels geschreven en achterin staat een woordenlijst Engels-Japans.

De drie boeken die daarnaast liggen zijn Norwegian Wood en Kafka on the Shore in het Japans. In Japan lezen ze heel veel – heb ik ergens gelezen – en ze willen altijd een boek in hun tas hebben, daarom zijn de boeken zo klein en soms dus in twee delen.

Ik weet niet wat mijn lievelings Murakami boek is…alles wat ik tot nu toe van hem gelezen heb vind ik heel goed. Ik vind alleen de korte verhalen wat minder…niet omdat ze niet goed zijn – want ze zijn wel goed – maar omdat ik graag dikke boeken van hem lees. Die korte verhalen zijn zo snel afgelopen! Ik zou Murakami graag een keer willen ontmoeten en dan laat ik wat boeken – of misschien maar een – signeren…maar of dat lukt..?

Ichigo Mashimaro

Ichigo Mashimaro is een van mijn lievelings anime series. Het is zo grappig en ook heel erg leuk getekend. Ik kwam er een keertje langs op internet en toen zag ik dat het eerst een manga was. Die ben ik toen gaan zoeken. Het is een manga van vijf delen, dus dat valt mee – meestal gaan manga’s eeuwig door, kijk naar Naturo of Love Hina. Het was heel moeilijk om alle delen te vinden, een paar heeft Ben voor me meegebracht uit Amerika, ik heb er ook een gekocht in Amerika en verder heb ik steeds als ik langs een winkel kwam met manga’s de boekenkasten helemaal doorzocht. Heb er een paar jaar over gedaan, maar nu is de serie compleet!

Een manga lees je van voor naar achteren, vandaar dat de rug hier aan de rechterkant van het boek zit. Daar wen je heel snel aan.

Trailer van Ichigo Mashimaro

Ichigo Mashimaro gaat eigenlijk helemaal nergens over…het zijn drie – later vier – meisjes en een van die meisjes heeft een grote zus en je leest eigenlijk wat ze iedere dag doen. Op de een of andere manier is het toch heel erg boeiend. De tekeningen zijn vrolijk en kleurrijk, de personages zijn grappig en hebben allemaal een ander karakter en de teksten zijn goed geschreven.

Nobue Ito

Dit is de grote zus van Chika Ito. Ze is 16 jaar en ze rookt heel veel. Als ze niet aan het roken is – omdat ze geen geld meer heeft – is ze de meisjes aan het plagen.

Chika Ito

Dit is Chika, het kleine zusje van Nobue. Ze is 12 jaar en ze is totaal het tegenovergestelde van Nobue. Ze is altijd bezig met haar huiswerk en ze pest haar vriendinnen niet. Ze houdt heel veel van koken en bakken, dus daar houdt ze zich veel mee bezig.

Miu Matsuoka

Miu is even oud als Chika, ze zitten bij elkaar in de klas. Miu woont naast Nobue en Chika en komt nooit via de voordeur naar binnen, maar altijd door het slaapkamerraam van Chika. Ze is ontzettend druk en eist altijd alle aandacht op…maar die krijgt ze niet altijd, vooral niet van Nobue.

Matsuri Sakuragi

Matsuri is 11 jaar en zit een groep lager dan Chika en Miu. Ze is heel verlegen en bang en huilt heel snel…om niks. Ze heeft altijd haar fretje bij zich, John. Ze is heel slecht in sport en ze wordt vaak gepest door de rest van het groepje door haar mysterieuze witte haar…

Ana Coppola

Ana is even oud als Matsuri en komt later in de serie bij haar in de klas. Ze komt uit Engeland, maar spreekt geen Engels. Als ze in Japan op school komt, doet ze alsof ze alleen maar Engels kan spreken, maar dat is toch moeilijker dan gedacht. Ze wil niet dat iemand erachter komt dat ze vloeiend Japans spreekt, maar haar vier vriendinnen weten dat natuurlijk wel.

Ik heb de manga’s al een paar keer gelezen, maar ze blijven leuk. De anime serie heb ik ook heel vaak bekeken, ook dat gaat niet vervelen. Altijd als ik naar de kaften van de manga’s kijk, krijg ik een zomergevoel. Heb ineens weer zin om ze te gaan lezen!

Hayao Miyazaki

Gisteren was ik met Ben in de Fame en toen kregen we een hele mooie folder van Studio Ghibli. De Melkweg Cinema toont in maart alle films van Studio Ghibli! Ik heb ze al allemaal in m’n agenda gezet, want ik wil ze allemaal zien – ook al heb ik de meeste al gezien.

Hier boven zie je de dvd’s van Hayao Miyazaki, alleen Howl’s Moving Castle ligt nog bij Ben thuis. Princess Mononoke heb ik nog niet gezien, maar die bewaar ik dan maar voor in de bioscoop. Het Studio Ghibli logo is zo leuk!

Vorig jaar was ik met Ben in Parijs en toen kwamen we in een heel klein game winkeltje waar ze ook heel veen Japanse spullen hadden. Daar heb ik toen – omdat ik op dat moment helemaal weg was van Ponyo – dit Ponyo kaartspel gekocht. Wel raar, op de achterkant stond ‘for sale in Japan only’…

Ik weet dat volwassenen vaak geen geduld of zin hebben om een tekenfilm te kijken, maar de tekenfilms van Miyazaki zijn echt de moeite waard. Ze zijn zo ontzettend mooi getekend en de verhalen zijn heel erg goed. Als je geen zin hebt in een kinderfilm kijk je Spirited Away of Howl’s Moving Castle, dat zijn films voor volwassenen. Als je zin hebt in een leuke kinderfilm kijk je gewoon My Neighbour Totoro, Ponyo of Kiki’s Delivery Service. Hartstikke leuk! Hier zijn een paar trailers van de films. Als je de films gaat kijken, kijk ze dan in het Japans met Engelse (of Nederlandse) ondertiteling, de originele stemmen zijn het beste.

Kiki’s Delivery Service

My Neighbour Totoro

Ponyo on the Cliff by the Sea

Spirited Away

Howl’s Moving Castle

En deze heb ik gemaakt! …ja, ik ben een Miyazaki fan!

Studio Ghibli Museum

Een tijdje terug heb ik de Lonely Planet van Tokyo gekocht, daar stond het Studio Ghibli Museum in en gisteren ben ik eens op internet gaan kijken naar dat museum…want ik wil er natuurlijk naartoe! Ze hebben daar een cafe met de mooiste en schattigste kopjes koffie die ik ooit heb gezien.

Dit is Kiki van Kiki’s Delivery Service.

Dit is Totoro van My Neighbour Totoro.

En dit is gewoon een hoedje.

Gisteren probeerde ik dus ook met cacao een Totoro op de koffie te maken…nou…dat was een ramp. Ik had een Totoro uitgesneden en toen op het melkschuim gelegd, maar waar ik niet aan had gedacht, was dat het papier natuurlijk aan het schuim zou blijven plakken. Er zat dus wel cacao op de goede plekken, maar het bleef aan de achterkant van het papier plakken! Ik denk dat ik dus maar gewoon naar het Studio Ghibli Museum moet gaan en daar een Totoro koffie drinken. Ookal hou ik niet van koffie.

Ze hebben zelfs fruit boterhammen!

En de kattenbus van Totoro! Ja…hier moet ik echt heen…kan niet wachten!

Lomo Fisheye2

Yesss! Ik heb ‘m! De Lomo Fisheye2…in het knalroze.

Zoals je ziet gaan er nog rolletjes in, dat vind ik leuk! Ik heb net de foto’s opgehaald bij de Hema. Het is wel raar…ik had meer foto’s gemaakt dan ik gekregen heb…denk dat ik het nog niet helemaal onder de knie heb. Ik vergeet bijvoorbeeld vaak de flits aan te zetten als ik binnen een foto maak en ik moet geloof ik ook ervoor zorgen dat de sluitertijd wat langer wordt, want ze zijn allemaal een beetje grauw en donker. (Dat grauwe kan natuurlijk ook door het super sombere weer komen). Oh en ik had ook een foto gemaakt met de lensdop er nog op…ook lekker slim…maar dat komt door de zoeker.

Goed, hier zijn de foto’s die ik heb gemaakt.

Wat ik zo leuk vind aan deze camera is – natuurlijk het gekke, bolle effect – dat je twee foto’s door elkaar heen kan maken. Dat heb ik bij deze twee gedaan.

Op de bovenste foto zie je mij van de achterkant in een veld met riet staan en gekke stukken stoep, maar die stoep loopt helemaal niet zo, die is gewoon recht. Op de onderste foto zie je Ben – en echte Engelsman, zo met z’n hoedje op – ook met een raar gevormde omgeving. Dat vind ik echt heel leuk! Alleen jammer van die roze vlek…dat komt vast omdat ik het dopje van de lens te dicht bij de lens heb gehouden…daar moet ik echt op letten. Maar goed, dit rolletje was alleen maar om te proberen.

Hier zijn nog een paar foto’s van Ben.

Bij Studio Noir, Amsterdam West

We zijn naar een of andere rare woonplaats gegaan voor mensen die op de kermis staan en daar zo lang hun kraampjes parkeren. Hele gekke kleine huisjes stonden daar. Echt leuk om te zien, het leek net of we in een hele andere stad terecht waren gekomen, terwijl we gewoon nog in Amsterdam waren.

Ik vind het ook heel leuk dat alles in een rondje op de afdrukken komt en dat het er op de een of andere manier zo ouderwets uitziet.

Zo, nu  maar weer snel een nieuw rolletje erin stoppen voor zondag!

Pakketje!

Hurrah! Het pakketje van Marisol Spoon is aangekomen! Er zaten allemaal kleine spiegeltjes in – een voor mam, m’n zusjes, voor mij en Hiu Jen – boekenleggers en ze had ook nog een zakje met buttons erbij gedaan. Echt heel erg mooi allemaal! Ze maakt ze allemaal samen met haar man. Zij schildert ze en ze maken er dan prints van en spiegeltjes en nog veel meer!

Marisol en ik mailen de laatste tijd veel (we kennen elkaar van Etsy) en ik wil haar ook iets sturen. Iets wat ik heb gemaakt. Dat vond ze heel erg leuk, dat ik dat wil doen, dus morgen gaat haar pakketje op de post – wilde ik eigenlijk vandaag doen, maar het postkantoor was dicht! Dit zit er in het pakketje voor haar. Ik hoop dat ze het leuk vindt!

Ik heb ook zo’n etuitje voor Hiu Jen gemaakt, maar dan met andere kleuren. Ik wil er zelf ook een, dus ik ga zo weer aan de slag! Ik vind de binnenkant van deze erg mooi.

De haakjes en oogjes zijn bijna op, dus ik moet morgen maar even nieuwe gaan kopen…en wat meer vilt en leuke stofjes. Waar ga ik dan naartoe? Juist! Handemade Heaven!

Quote van de week

Deze quote komt uit een ontzettend grappige serie: Seinfeld! Jerry en zijn moeder zijn Scrabble aan het spelen en Kramer komt Jerry’s moeder even helpen… Hij kijkt naar haar blokjes en fluistert iets in haar oor. Jerry’s moeder denkt even na en legt vervolgens het woord dat Kramer heeft gezegd neer.

Jerry: Quone? Quone’s not a word! I’m going to have to challenge that. En hij pakt het woordenboek. Nope, it’s not a word, it’s not in the dictionary.

Kramer: Nonono, you have to look it up in a medical dictionary. It’s a word, trust me Jerry. To quone, to quone something. When a patient gets difficult, you quone him!

となりのととろ (My Neighbour Totoro)

Tonari no Totoro oftewel My Neighbour Totoro is een van mijn lievelingsfilms. Het is een kinderfilm van Hayao Miyazaki, die naam komt je vast bekend voor als je Howl’s Moving Castle of Spirited Away hebt gezien – ook ontzettend mooie films, die horen ook bij mijn lijstje van lievelingsfilms.

De film gaat over een gezin dat ergens vlak bij een bos gaat wonen, de moeder is ziek en ligt in het ziekenhuis en de vader zorgt voor de kinderen en knapt het huis op. Het jongste zusje gaat op pad en valt in het bos – in een holle boom – in slaap. Als ze wakker wordt loopt ze verder en valt ze in een groot gat…en daar ligt ‘ie dan…Totoro. Een groot pluizig beest waar ze mee gaat knuffelen. Het leukste stukje vind ik wanneer ze Totoro voor het eerst ziet. Ze heeft namelijk nog nooit zo’n beest gezien, ze is totaal niet bang en ze zit hem een beetje te kietelen.

De vader van Ben heeft me een keer een sleutelhanger van Totoro gegeven, maar toen kende ik de film nog niet. Fumiko heeft me afgelopen zomer ook een sleutelhanger (die met de meloen) van Totoro gegeven, die had ze voor me meegenomen uit Japan.

Ik heb ook een keer ergens een eco tas van Totoro gekocht, heel handig, goed voor het milieu en ook nog eens heel erg schattig!

Laatst kwamen Ben en ik bij een winkeltje vlak bij de Zeedijk en toen heeft hij dit superleuke Totoro kussen voor me gekocht. Die ligt nu gezellig op m’n bed!